Zucht, ik kan geen big meer zien! Dat klinkt wel vreemd he, ik snap dat enige uitleg hier op zijn plaats is! Mijn jongste zoon Luuk, ons kleine kereltje, dondersteen en fervent Peppa Big-fan is net twee jaar geworden! Net als George, het kleine broertje van Peppa is zijn favoriete woord; ‘Nee!’ Gezien het feit dat hij alle peppafilmpjes al een keer of honderd bekeken heeft en mama dan ook mee mag genieten kan ik momenteel even geen big meer zien. Luuk kreeg voor zijn verjaardag namelijk ook een uitgebreide feesttafel, geheel ingericht naar thema en smaak van de jarige. Een Peppafeest dus!
Na het kiezen van een thema en het lief aankijken van tante
Laura (die toevallig een echte kaartenontwerpster is!) voor een uitnodiging was
het hoog tijd om weer lekker te gaan shoppen. Alle winkels waar manlief nog
niet dood in gevonden wil worden bezocht ik natuurlijk. Ik snap zijn probleem
niet. Ik zie die ‘bakken vol onnodige, aftandse troep’ juist als soort van
schatkisten waar je voor weinig geld altijd weer iets uit kunt vissen wat je net
nodig had! Ik vond bijvoorbeeld bij de Xenos soort vellen vloeipapier in de
aanbieding voor maar € 0,50. En het had de perfecte kleur voor zo’n gezellige
Tassel Garland. Een watte? Gewoon een slinger van reepjes papier. Waarom alles
nou zo’n moeilijke naam moet krijgen tegenwoordig snap ik ook niet hoor! Bij
mij is de ‘Dessert Table’ gewoon de feesttafel en de HoneyComb Balloons zijn
gewoon ballonnen met een honingraatvorm. Je weet wel, waar je vroeger die
afzichtelijke rode klokken en sterren voor de kerstmis van had. Die zijn nu dus
in vrolijke kleuren weer helemaal hip. Ik vond ze in groen en blauw in de vorm
van luchtballonnen.
Even terug nog naar die slinger. Een hele avond lang zat ik
ijverig te vouwen, knippen, uitrollen en lijmen aan die verrekte repen papier.
Want ja vijftig cent voor dat papier was spotgoedkoop toch? Een dag later loop
ik bij een ander niet nader te noemen goedkope gezellige artikelenwinkel en
daar liggen dus van die kant en klaar geknipte tassel garlands voor een euro
geloof ik. Grrr het is dat mijn vingers nog zeer deden van dat geknoei met het
lijmpistool aan mijn eigen slinger want anders….. anders wat? Denk je nu, nou
ja niks eigenlijk. Maar ik vloekte wel even binnensmonds.
De dagen en enkele avonden in aanloop naar het feest was ik
vervolgens bezig met Peppa en George boetseren, appeltaart, koekjes en cupcakes
bakken, cadeaus inpakken en last but not least deegbakjes maken voor de
karameltaartjes! Klinkt lekker he? Het zijn eigenlijk karamel-zeezout-chocoladetaartjes
en ze zijn heerlijk! Ik maak ze ook met de cliënten op mijn werk. Helaas maakte
ik ze thuis af met wat waarschijnlijk bedorven slagroom was, want ze zagen er
ineens heel vreemd en onsmakelijk uit! De hele bakplaat kon dus zo de container
in. Beetje jammer…
De avond voor het grote feest is bij mij altijd een kruising
van blijdschap door het ontstaan van een leuk geheel en irritatie omdat altijd
iets net niet gaat of staat zoals ik dat gepland had. Mijn partner heeft na de
zeven feesttafels die hiervoor kwamen inmiddels een wijze les geleerd; eerst
helpt hij een beetje mee, voornamelijk met de rotklusjes zoals stoelen sjouwen,
tafels draaien en stofzuigen. En daarna blijft hij zo ver mogelijk uit mijn
buurt zodat ik mijn frustratie niet op hem kan botvieren. En ik moet eerlijk
zeggen; dat werkt perfect. Als ik dan uiteindelijk ’s avonds enigszins
(behoorlijk) moe in bed stap laat ik natuurlijk nog wel even weten dat ik
‘alles weer eens alleen heb gedaan, zucht’ en hij prikt daar dan gelukkig
doorheen en houdt wijselijk zijn mond. Hé, het werkt voor ons dus waarom
veranderen ;-)
Nou, na deze stortvloed van achtergrondinformatie is het hoog
tijd voor wat foto’s! En tot volgend jaar maar vast he!
