Er was eens...

Er was eens een knappe, slanke... Oke oke, volslanke prinses die door haar liefste droomprins mee werd genomen voor een romantisch dagje uit. De afwas stond stapels hoog in de paleiskeuken, en de wasmand in de torenkamer naast het spinnewiel puilde uit. Maar dat gaf niets, ze lieten de boel de boel en reden samen tijdens de zonsopgang... Nee wacht, ver na zonsopgang naar een wonderlijk oord. Een plaats waar gouden dukaten rinkelden en inwoners van het ganse land hun inkopen kwamen doen; het altijd gezellige Amersfoort.
Klinkt dat nou niet sprookjesachtig? Nou, ik kan je verzekeren dat dat het ook was. Samen een dagje op stap, met in mijn zak de inhoud van het taartspaarpotje. En misschien nog belangrijker, we gingen zonder; kinderwagen, luiers,snoetenpoetsers, anti-lekbekers (Welke grapjas heeft die uitgevonden? want negen van de tien keer drijven mijn portomonee, gsm en sleutels in een plasje plakkerige ranja onder in mijn tas) slabbetjes en niet te vergeten klein duimpje zelf. Die was logeren bij opa en oma.
Na een lange dag heerlijk slenteren, shoppen, kijken Én kopen zaten prins en ik samen op een bankje bij te komen, hij met een zak heerlijke huisgemaakte patatten (winnaars van de AD-friettest jawel!) en ik met mijn armen om mijn fonkelnieuwe bakblik. Zucht.. er ging een wereld voor me open, eindeloze mogelijkheden; van echte texasstyle apple-pie tot banoffee, van pumpkinpie tot cheesecakes. En dat allemaal voor het luttele bedrag van € 12,95. Kook- en bakwinkel Oldenhof was werkelijk een paradijsje. Een half uur heb ik gesnuffeld, gekeken en bewonderd. En toen ik net op het punt stond om weer terug te keren naar de 'echte' wereld zijn mijn droomprins; 'waarom koop je niks? neem toch wat leuks mee!' Na nog meer beraad en heen en weer geloop kwam ik weer uit bij het rek vol glimmende metalen bakvormen in werkelijk alle soorten en maten. Om een lang verhaal kort te maken, (o wacht daar is het al te laat voor; sorry) koos ik een geribbelde taartvorm met een losse uitneembare bodem. Want die had ik nog niet...
Na een nacht heerlijk dromen van taarten en recepten kon ik aan de slag gaan in de keuken. Eerst werd het zoete taartdeeg van Jamie Oliver getest, uitslag: heerlijk deeg, maar omdat ik nog niet eerder 'blind had gebakken' was de vorm niet zo mooi als gehoopt. Poging twee was gelukkig perfect, met 2 pakken gedroogde bonen had het deeg aan de zijranden niet meer de mogelijkheid om naar beneden te zakken. Daarna de zelfgemaakte banketbakkersroom met verse vanillepeul. Heerlijk, supermakkelijk dus niets meer aan doen!
Inmiddels was ik de testfase wel voorbij, en was het tijd voor een heuse taart. Een die ik mee kon nemen naar opa en oma als toetje en bedankje voor het oppassen. Na het opdoen van inspiratie heb ik wat recepten en ideeën gecombineerd en kwam de volgende taart tot stand:

Een bodem van zoet deeg

Iedereen kan schilderen met ravensburger, of pure chocolade...

Voor deze heerlijke dikke karamellaag heb ik een blikje gecondenseerde melk 4 uur lang in een pan kokend water gelegd. Resultaat; om je vingers bij af te likken!

Banaantjes er op

Verse banketbakkersroom vermengd met: 

             Vers geklopte slagroom

Nog meer banaantjes, hoezo overdaad schaadt!?

Decoreren met slagroom, stukjes schuim (van de overgebleven eiwitten) en gesuikerde pecannoten.

Nog wat chocolade voor het 'over the top' effect!

Sprookjes bestaan ;) Tielse bananen-roomtaart met karamel en pecannoten.

En ze aten nog lang en gelukkig!