Hoera...

Het was feest gisteren. Mijn vader is namelijk 70 jaar geworden, een hele mijlpaal en dat was wel een taartje waard. Vriend was ook thuis, dus mama kon zonder problemen 's ochtends een taartje maken. Tenminste... dat dacht ik. Ik was even vergeten dat het leven als kersverse mama wel iets veranderd is. Want had ik voorheen een hele dag voor me, tegenwoordig heb ik wat tijd tussen de voedingen, slaapjes en verschoonsessie's door! Gelukkig was onderstaande overhemd-taart ruim op tijd af.

Voor mijn gevoel had ik nog zeeën van tijd voor het; avondeten, vaat opruimen en omkleden alvorens we de tocht naar opa en oma zouden ondernemen. Maar niets was (weer) minder waar. Ik had vergeten in te calculeren dat de baby vlak voor het eten een flesje wilde, zichzelf onderspuugde, zijn broek volpoepte, over mama's schone trui heenspuugde en heel belangrijk: dat ik zijn spulletjes om mee te nemen nog moest inpakken. Nou, ik kan je vertellen dat de tijd dan best snel gaat! Ik was toen ik uiteindelijk in de auto zat niet alleen bezweet door het lekkere weer, maar voornamelijk door het gehaast.
Terwijl ik het schrijf hoop ik niet dat het overkomt alsof ik geen lol aan het moederschap beleef, want als je dat denkt zit je helemaal verkeerd. Ik denk even terug aan het gesprek tussen vriend en ondergetekende in de auto terwijl we opa's huis naderen. 

Ik: "Ik neem de maxicosy niet mee hoor, het staat al zo vol in huis straks!" (ik wil hem lekker zelf vasthouden)
Vriend: "Dan zal ik hem wel dragen hoor" (laat mij nou ook eens met hem pronken)
Ik: "Nee dat doe ik wel hoor, draag jij de zware spullen maar" (mischien werkt dat op het mannelijk machogevoel?)
Vriend: "Jij mag altijd al alleen met hem op stap!" (ik wilde dat ik verlof had...)
Ik: "Ik heb er meer recht op als moeder zijnde"
Vriend: "Hoezo dat???" 
Ik: "Ja dat weet ik niet hoor, maar ik wil het gewoon doen!"

Het gesprek ging nog een tiental minuten zo door, waarschijnlijk is het niet nodig om uit te leggen dat mijn sterke argument won, en dat ik apetrots met mijn kleine mannetje richting het feest kon lopen! Wederom is mijn taartblog overgenomen door moedergevoelens, dus voor degene die daar niets aan vinden zal ik dus besluiten met de vulling te vermelden van de overhemd-taart. Het was zwitserse room (een combinatie van banketbakkerroom en slagroom), een laagje aardbeienjam en verse stukjes aardbei...

Tot blogs maar weer!
Linda

[Edit] Op verzoek voeg ik een foto van de kleine man toe. Hij draagt het shirtje voor opa dat door zijn tante gemaakt is!