donderdag 16 juni 2011

Taart-nachtmerrie

Waar ik al tijden voor vreesde is na bijna vijf 'taartjaren' toch gebeurd...
Dat klinkt geloof ik wel heel rampzalig he? Nou ja, in mijn ogen was het dat ook echt. Vanochtend ontdekte ik in mijn koelkast een hevig zwetende stapeltaart! Een bestelling voor de dochter van een collega, zij zou vandaag horen of ze geslaagd was voor haar opleiding, en dat zou groots gevierd worden. Dus vorige week een stapel van 3 lagen gemaakt, in de vriezer geparkeerd en deze gisteravond uitgehaald om langzaam te ontdooien. Een proces wat ik al ontelbaar veel keren zo gedaan en wat altijd prima gegaan is liep nu dus uit op een fiasco.
Vriend werd uit bed gesleept met de woorden: "De taart is totaal geruïneerd! Wat nu? Met een totale smeltende ravage voor ogen trok hij de koelkastdeur open en zei....

Nou ja, ik zie niks! Ja hier en daar wat vocht, maar verder valt het wel mee. Pfffffffffffffff, haal adem, in en uit, in en uit... gelukkig, misschien ben ik dan toch iets te kritisch op mijn eigen werk?!
Met lood in de schoenen en zweet in mn handpalmen ben ik de taart gaan bezorgen. Zo diep in gedachten over hoe ik dit nu ging verklaren reed ik uiteraard de juiste afslag voorbij, was ik vergeten op welk huisnummer de collega woont, en verdwaalde ik in de woonwijk. Maar... toen ik haar na een korte uitleg de taart liet zien hoorde ik godzijdank de woorden:  Jee wat leuk, mooie kleuren echt super...
Wat was ik blij dat ik de avond ervoor nog snel wat extra bijpassende cupcakes had gemaakt, gewoon voor de lol. Voor mijn gevoel maakte dat de geleden schade mischien nog een beetje goed ;)  Met de woorden dat ze hem prachtig vond, en dat ik moest ophouden met zo onzeker te zijn duwde ze me de deur uit. Het gevoel van opluchting heeft lang op zich laten wachten, maar nu kan ik weer enigzins redelijk redeneren en zal ik waarschijnlijk toch terugkomen op mijn besluit om nooit meer taart te maken, invriezen, ontdooien en eten....
Foto's van het slagveld (wat uiteindelijk dus wel mee bleek te vallen) heb ik niet, daar stond mijn hoofd niet echt naar om half zeven 's ochtends.... Jullie zien dus alleen de prettige versie ;)






Hehe, ik hoop dat de volgende post weer een iets vrolijkere is, tot blogs maar weer!
Groetjes Linda

1 opmerking:

  1. Oh jee wat een schrik, en dan toch nog verkeerd gereden hahah. Nou die weg zal je niet meer vergeten. Maar de foto`s die erop staan zijn super hoor.
    gr Petra

    BeantwoordenVerwijderen